Een boek, hoe lijvig en veelomvattend ook, is een momentopname. Het leven gaat door. Soms verdwijnen er dingen soms komen er nieuwe bij. In De Ronde van België schreef ik over Florennes, het hoog in het Waalse land verscholen dorp waar twee Tourwinnaars het levenslicht zagen: Firmin Lambot en Léon Scieur. Ik noemde ‘het monument waarvan lokale kranten een aantal jaren geleden schreven dat het op de enige rotonde in het dorp zou komen te staan. Die rotonde heb ik gezien, een monument niet.’
Op zaterdag 25 mei 2024 werden aan het Place Verte in Florennes, pal naast het Rond Point, alsnog twee stèles officieel ingehuldigd. Nos héros du cyclisme staat erop, en behalve Scieur en Lambot mag ook Émile Masson uit buurdorp Morialmé zich tot die helden rekenen. Op één van de zuilen staat bovendien de naam van Philippe Thys, Tourwinnaar in 1913, 1914 en 1920. Thys kwam van Brussel maar trainde met zijn vrienden uit Florennes in de heuvels rond het dorpje. De groep kreeg de bijnaam Escadron du Sud. In de laatste Tour die Thys won, bezetten zijn Waalse makkers de plekken twee tot en met zeven in het eindklassement. Samen wonnen de leden van het gevreesde eskadron twaalf van de vijftien etappes.
Christophe Scheunders van Squadra Flandria woonde met zijn historische koersfiets de plechtige inhuldiging bij en maakte de foto’s. En voor het komende zomernummer van wielertijdschrift De Muur schreef ik een uitgebreid verhaal over Florennes en de renners van het Escadron du Sud.
Ondertussen is op de muur van het café naast het geboortehuis van Eddy Merckx, in Meensel-Kiezegem, een enorme schildering ter ere van De Kannibaal aangebracht. Rik Van Puymbroeck woont in het dorp en maakte er deze foto.
België koestert zijn Tourwinnaars, zoveel is duidelijk.
