De beurs Boektopia in Kortrijk is een feest voor boekenliefhebbers, met een programma vol lezingen en activiteiten. Op zaterdag 2 november geeft Flip van Doorn tijdens Boektopia om 13:00 uur een lezing over De Ronde van België, aansluitend signeert hij zijn boek op de stand van de uitgeverij.
Voorafgaand daaraan is er een optreden bij Standaard Boekhandel K in Kortrijk tijdens het Feest van het Boek.
Op woensdag 10 juli was ik een volle dag te gast bij de VRT in de Tour de France, die avond mocht ik in een weiland bij het plaatsje Salers aanschuiven bij het programma Vive le Vélo. Met presentator Karl Vannieuwkerke en de andere gasten Frederik Backelandt en Marijn de Vries bespraken we de Tour, de koers in het algemeen en het schrijven over de koers. Woon je in België, dan kun je het programma hier terugkijken.
Een stadje ergens diep, diep in Frankrijk, midden in dat stadje een plein, midden op dat plein een tafel en rond die tafel mensen die praten over wielrennen, over de Touretappe van die dag en alles wat verder ter tafel komt. Veel meer heeft een mens niet nodig. Op woensdag 10 juli neem ik plaats aan de tafel die dan in Salers staat en ben ik te gast in het VRT-programma Vive le Vélo.
De zomer is pas echt begonnen wanneer de uitzendingen van Vive le Vélo van start gaan, zo voelt het toch elk jaar weer. Na afloop van de 11e etappe van de Tour schuiven journalist en analist Marijn de Vries, Grinta-hoofdredacteur Frederik Backelandt en ik samen aan bij presentator Karl Vannieuwkerke voor een gesprek dat behalve over de koers ongetwijfeld ook over schrijven zal gaan. Kijkt allen!
In het 85e nummer van literair wielertijdschrift De Muur maak ik deze maand mijn debuut met een verhaal over het Escadron du Sud, een groep trainingsmakkers uit het Waalse dorp Florennes en omgeving. Twee inwoners van het dorp wonnen de Tour de France, Firmin Lambot (in 1919 en 1922) en Léon Scieur (in 1921). Een van hun kompanen, de Brusselaar Philippe Thys, was de beste in 1913, 1914 en 1920. In dat laatste jaar wonnen de leden van het Escadron twaalf van de vijftien etappes en bezetten ze de eerste zeven plaatsen in het eindklassement.
En verder staat het nummer boordevol met de mooie verhalen waar De Muur om bekendstaat. Bestel hier een exemplaar.
Een boek, hoe lijvig en veelomvattend ook, is een momentopname. Het leven gaat door. Soms verdwijnen er dingen soms komen er nieuwe bij. In De Ronde van België schreef ik over Florennes, het hoog in het Waalse land verscholen dorp waar twee Tourwinnaars het levenslicht zagen: Firmin Lambot en Léon Scieur. Ik noemde ‘het monument waarvan lokale kranten een aantal jaren geleden schreven dat het op de enige rotonde in het dorp zou komen te staan. Die rotonde heb ik gezien, een monument niet.’
Op zaterdag 25 mei 2024 werden aan het Place Verte in Florennes, pal naast het Rond Point, alsnog twee stèles officieel ingehuldigd. Nos héros du cyclisme staat erop, en behalve Scieur en Lambot mag ook Émile Masson uit buurdorp Morialmé zich tot die helden rekenen. Op één van de zuilen staat bovendien de naam van Philippe Thys, Tourwinnaar in 1913, 1914 en 1920. Thys kwam van Brussel maar trainde met zijn vrienden uit Florennes in de heuvels rond het dorpje. De groep kreeg de bijnaam Escadron du Sud. In de laatste Tour die Thys won, bezetten zijn Waalse makkers de plekken twee tot en met zeven in het eindklassement. Samen wonnen de leden van het gevreesde eskadron twaalf van de vijftien etappes.
Christophe Scheunders van Squadra Flandria woonde met zijn historische koersfiets de plechtige inhuldiging bij en maakte de foto’s. En voor het komende zomernummer van wielertijdschrift De Muur schreef ik een uitgebreid verhaal over Florennes en de renners van het Escadron du Sud.
Ondertussen is op de muur van het café naast het geboortehuis van Eddy Merckx, in Meensel-Kiezegem, een enorme schildering ter ere van De Kannibaal aangebracht. Rik Van Puymbroeck woont in het dorp en maakte er deze foto.
België koestert zijn Tourwinnaars, zoveel is duidelijk.
Terwijl buiten de lente losbarstte vierden we in het Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond in Amsterdam het verschijnen van De Ronde van België. In het bijzijn van familie, oude en nieuwere collega’s, medewerkers van Toerisme Vlaanderen en Wallonië, een delegatie van uitgeverij Thomas Rap, – kortom: vrienden – hielden we het boek ten doop met de nu-al-legendarische quiz. Heel veel dank aan iedereen die erbij was en verder aan iedereen die dit boek mogelijk heeft gemaakt, en speciaal aan Marco van MKfotodesign voor de prachtige foto’s.
Dit weekend presenteer ik op de Fiets & Wandelbeurs in Utrecht de website en de routes van De Ronde van België. Op zaterdag 24 februari om 13:30 en op zondag 25 februari om 12:30 geef ik een lezing in zaal 6, compleet met de nu-al-legendarische quiz ‘Belgisch Biertje of Coureur’, met een mooie prijs voor de winnaar. En voor iedereen is er een gratis cadeauboekje met een fragment uit het boek. Komt allen!
In het voorjaar van 1985 scharrelden twee wielergekke scholieren rond bij de start van een etappe van de Ronde van Nederland voor vrouwen. Ze vroegen een handtekening aan de Amerikaanse renster Rebecca Twigg, fotograaf Cor Vos legde het moment vast en was zo vriendelijk de twee later een afdrukje te sturen.
Bijna negenendertig jaar later heeft een van de twee een boek geschreven dat bijna klaar is (op de foto houd ik een dummy vast). Mijn oude schoolvriend Edward Swier belandde in de sportjournalistiek. Afgelopen week sprak hij me uitgebreid voor Bicycling Magazine: het eerste interview dat ik geef over De Ronde van België. Het verschijnt in de klassiekers-special van het blad, eind maart in de winkel.
De term Belgian solutions werd gemunt door de Duitse fotograaf David Helbich, die aanvankelijk alleen in Brussel maar al snel in heel België absurde situaties in beeld vastlegde. Het leverde voldoende materiaal op voor drie fotoboeken. Een brede stenen trap die doodloopt tegen een blinde muur, verkeersborden die elkaar tegenspreken of met tape zijn aangepast, van dat werk.
Deze fotografeerde ik bij station Gent-Sint-Pieters.
–
Dit is een van mijn favorieten uit 3750 fietskilometers. In het dorpje Ere gaf mijn gps aan dat ik naar links moest afslaan, maar aan mijn linkerhand zag ik alleen een tennisbaan. Rechts lag er wel een fietspad, en toen ik goed keek zag ik dat op het openstaande hek van de tennisbaan een bordje hing van het fietsknooppuntennetwerk. Ook aan de andere kant stond het hek open, daarachter ging het pad verder. Game, set and match: met de toerfiets over het centre-court, zelfs het net hing er nog. Alleen in België…
